Wyjaśnij Mi (Nam ?) proszę jakie by były zalety protokołu sirf w stosunku do NMEA (w ogóle i dla użytkownika)
[/quote]
Z wielu powodów. Używając protokołu NMEA możemy pobierać dane z odbiornika co ok. 1s z aktualną pozycją w tym momencie. Jest tak z wielu powodow, glownie dlatego że oryginalny standard NMEA chodzi na prędkości 4800 bodów (znaków/sek) i jak by nadawał częściej niż co sekundę, to nie zmieści mu się pełna informacja do przekazania w tym czasie.
Format. NMEA0183 V2.2 może pracować na porcie z większą szybkością transmisji, jednak i tak standard przewiduje niewielką ilość danych do przekazania w ciągu określonego okresu czasu: GPGGA (1 raz/1 s), GPGSA (1 raz/5 s), GPGSV (1 raz/5 s), GPRMC (1 raz /1 s), GPVTG (1 raz/1 s).
NMEA przekazuje mniej danych.

NMEA

SIRF
Z kolei protokół binarny, a takim jest SiRF pozwala przesłać więcej danych w krótszym czasie, można stosować znacznie większe prędkości transmisji danych. Jest odporniejszy na błędny transmisji (korekcja błędów), co więcej, jest dwukierunkowy - oprogramowanie może na bieżąco modyfikować parametry odbiornika lub zażądać określonego zakresu danych.
Na pierwszy rzut oka dla użytkownika większej różnicy nie ma, jednak możemy sobie wyobrazić, że program steruje w trakcie pracy takimi funkcjami odbiornika jak Degradet Timeout, Dead Reckoning Timeout, przy słabym sygnale na terenie nizinnym ustala wysokość i utrzymuje ją w odbiorniku, tak aby używając 3 satelit uzyskać fix 3D, dynamicznie ustawia maskę wzniesienia, aby w kanionach wysokich budynków do określenia pozycji używać tylko satelit zawieszonych wyżej nad horyzontem, używa zaawansowanych opcji zarządzania energią odbiornika (np. włącza odbiornik tylko na czas odczytu danych). Potencjalne możliwości są naprawdę duże. A czy oprogramowanie (programista) użyje potencjału tkwiącego w odbiorniku komunikującym się protokołem sirf, to już inna para kaloszy

.