Telefon dla starszej osoby

Szukam jakiegoś telefonu dla osoby starszej. Sprawa trochę bardziej skomplikowana, niż mogłoby się wydawać, bo przez osobę starszą rozumiem nie kogoś w trochę bardziej zaawansowanym średnim wieku, ale seniora urodzonego jeszcze w II RP.
Moim pierwszym strzałem był zakup MaxComa zaprojektowanego z myślą o takich odbiorcach. O wyborze przesądziła stacja dokująca, zdecydowanie ułatwiająca ładowanie. Niestety, strzał całkowicie chybiony - osoba ta nigdy nie miała do czynienia z nowoczesną elektroniką i sama procedura odblokowywania komórki potrafi być dla niej frustrująca, bo nie da się tego zrobić idealnie "na pamięć". Raz trzeba wcisnąć przycisk funkcyjny dwa razy (bo ekran wygaszony), innym razem tylko raz. W dodatku jeśli zbyt długo będzie się zwlekało z naciśnięciem gwiazdki, to czynność trzeba będzie powtarzać kolejny raz. Dla każdego z nas to rzecz oczywista, trzeba jednak pamiętać, że dla nieobytego z elektroniką może to być problemem. Bo w tradycyjnym telefonie wystarczyło przecież tylko zdjąć słuchawkę z widełek i wykręcić numer...
Nigdzie w ustawieniach tej nieszczęsnej komórki nie widzę możliwości wyłączenia automatycznego blokowania klawiatury.

Ponieważ telefon stacjonarny w mieszkaniu tej osoby zapewne zostanie zlikwidowany w bliskiej przyszłości, chciałbym jej zapewnić jakąś możliwość kontaktu z rodziną. Chodzą mi po głowie następujące pomysły:

1) Combo DECT+GSM. Nie wiem jednak jak w tych słuchawkach wygląda kwestia blokady. Standardowe DECT-y, z którymi miałem do czynienia raczej nie blokowały się automatycznie, ale nigdy nie wiadomo na co się trafi.
2) Najzwyklejszy telefon stacjonarny + bramka GSM. Wydaję się to być idealnym rozwiązaniem, ze względu na znany "interfejs użytkownika". Czy takie bramki posiadają własną baterię? Możliwość pracy niezależnie od zasilania sieciowego jest bardzo ważna.

3) Pół-żartem, pół-serio myślałem nawet o rozwiązaniu "homemade" z wielkim, czerwonym przyciskiem dzwonienia pod 112, ukrytym pod uchylaną klapką.

Większość bramek (jak nie wszystkie) są zasilane sieciowo. Ale może podłączysz ją do jakiegoś UPS-a? Pobór prądu bramki jest na tyle mały, że na na UPS-ie pociągnie dość długo.

Sam mam podobny problem i widzę, że póki co najprostszym i najbardziej niezawodnym rozwiązaniem jest jednak klasyczny telefon stacjonarny podłączony w tradycyjny sposób... Takie osoby doskonale potrafią je obsługiwać, aparaty są niezależne od zasilania sieciowego, są odpowiednio duże, itd. Trzeba tylko wybrać najbardziej odpowiedni abonament.

Windows Phone, najlepiej 7.0 ze swoimi kafelkami dla niewidomych. Teściowa (niecałe 60 kilka lat) niedawno sobie kupiła i radzi sobie z nim nadspodziewanie dobrze. System prosty jak konstrukcja cepa, neta można wyłączyć, blokowanie banalne.

A może "telefon stacjonarny" z gniazdem SIM?

Coś takiego?

Fajny patent!

Mnie dziwi że takim staruszkom ciężko załapać że w kontakcie z elektroniką akcja jest zależna od reakcji i ściśle z nią powiązana.
Podejście ludzi "starszych" też dziwne, nawet zmiana telefonu na mający idealnie takie samo menu powoduje najczęściej niezdolność do zrobienia z nim czegokolwiek bo jest inny...
Szczytem jednak była moja dawna sąsiadka, też bardzo stara, wychowana za okupacji szwabskiej, liczyć umiała tylko po niemiecku...
Zaczepiła kiedyś ojca czy by jej tego światła w lodówce nie wyłączył bo co otworzy to ono się świeci, przecież to prąd marnuje, bo po co ma świecić jak lodówka zamknięta...

Mnie dziwi że takim staruszkom ciężko załapać że w kontakcie z elektroniką akcja jest zależna od reakcji i ściśle z nią powiązana.
Podejście ludzi "starszych" też dziwne, nawet zmiana telefonu na mający idealnie takie samo menu powoduje najczęściej niezdolność do zrobienia z nim czegokolwiek bo jest inny...

A mnie to ani trochę nie dziwi. Dorastali w czasach, kiedy elektronika nie mało interaktywna, samych urządzeń elektronicznych w domu było dosłownie kilka, a interfejs użytkownika nie miał żadnych elementów, których funkcja zależałaby od kontekstu sytuacji. Miało się radio z kilkoma pokrętłami, które nie zmieniały swojej funkcji. Jednym kręciło się celem zmiany stacji, innym pogłośnienia, jeszcze innym przełączenia zakresu. W telewizorze jednym suwakiem regulowało się głośność, innym kontrast, a jeszcze innym nasycenie.
Interfejs był banalny, trzeba było tylko na pamięć nauczyć się co do czego służy. Dzisiaj wygląda to inaczej - poszczególne elementy urządzenia co chwile zmieniają swoją funkcjonalność. Jeden klawisz służy do czegoś innego gdy jesteśmy w menu, niż służył przed chwilą, na ekranie głównym. Niby obsługa jest banalna, gdy tylko pojmie się ten system. Nam to przychodzi łatwo, jednak dla starszych ludzi jest czymś odległym od nabytego doświadczenia. Uczą się więc kombinacji naciśnięć klawiszy...

Prawda ale człowiek uczy się całe życie a staruszkowie jakby zatracili tak naturalną dla człowieka zdolność adaptacji.

Prawda ale człowiek uczy się całe życie a staruszkowie jakby zatracili tak naturalną dla człowieka zdolność adaptacji.

Jednak jakby nie patrzeć, to najsprawniej przyswajanie nowych umiejętności i informacji wychodzi nam w dzieciństwie i młodości. Potem jest coraz gorzej, a w podeszłym wieku u niektórych dochodzi problem demencji.

Poza tym tutaj nie chodzi tylko o nauczenie się nowej umiejętności, ale także o całkowitą zmianę paradygmatu. Starsze pokolenie wychowało się w czasach, gdy urządzenie elektroniczne było nieskomplikowanym narzędziem, przynajmniej jeśli chodzi o jego obsługę. Mówię tutaj oczywiście o sprzęcie powszechnego użytku jak radio czy telewizor. Kilka przełączników i pokręteł - to wszystko, co trzeba było opanować. Wielu ludzi zresztą nie ruszało pewnych funkcji i przez całe życie wystarczyła im umiejętność włączenia, zmiany kanału i modyfikacji poziomu głośności.

Komunikacja ze współczesną elektroniką przypomina raczej rozmowę. Wydajesz urządzeniu pewne polecenia, a ono odpowiada. Reakcja zależy nie tylko od ostatniego polecenia, ale od kontekstu sytuacji wynikającego z wszystkich wcześniejszych poleceń. Do porozumiewania się z maszyną używasz swoistego "metajęzyka" na który składa się chociażby filozofia korzystania z GUI. My uznajemy to za oczywiste i intuicyjne, bo przyswoiliśmy te wszystkie zasady. Niektórzy starsi ludzie mają problem, bo nie zaakceptowali jeszcze całego paradygmatu - nie rozumieją idei komunikacji człowiek-maszyna. Uczą się na pamięć serii czynności, tak jak to robili kiedyś. Obsługa nowoczesnego sprzętu wydaje im się trudna, bo przy takim podejściu jest trudna - wyobrażacie sobie obsługę telefonu albo komputera "na pamięć", przy braku sprzężenia zwrotnego z jego strony? Bo ja nie...

Właśnie o to cały czas mi chodzi, to nie analogowe urządzenia i akcja jest zależna od reakcji i odwrotnie co staruszkom ciężko przyswoić.
Obsługa wymaga myślenia i reagowania na reakcję a nie schematycznych działań.

Najlepszy zwykły stary telefon bez udziwnień i kolorowych wyświetlaczy. Np. Nokia 3310 albo 3210

To nie jest forum górnicze 

Prawda ale człowiek uczy się całe życie a staruszkowie jakby zatracili tak naturalną dla człowieka zdolność adaptacji.

Fakt, człowiek uczy się całe życie i umiera głupim, nie zgłębiając tajemnic tego Świata. Natomiast jeśli chodzi o tzw. zatracenie naturalnej zdolności adaptacji to jest ona sprawą złożoną i nie można wszystkich staruszków wrzucić do jednego worka. Dla jednego staruszka wszelka "nowość" będzie nie do przejścia, a dla innego staruszka "nowość" będzie inspiracją. Mój Dziadek już mocno wiekowy potrafi obsługiwać najbardziej zaawansowane telefony (dotykowe również). I zapewniam Ciebie, że czym bardziej wypasiony telefon tym bardziej Go kręci. Natomiast mój Ojciec (siłą rzeczy młodszy od Dziadka ) nie jest jakoś specjalnie nastawiony na to by posiadać jakiś mega wypasiony telefon. Woli tradycyjne, z klawiaturą. Więc uważam, że obsługa telefonu komórkowego to dla seniora naprawdę indywidualna sprawa. Jeden ma ochotę i czas na odkrywanie i poznawanie nowości a inny chce pozostać przy tym co ma, choćby to był już naprawdę eksponat muzealny. I trzeba to uszanować. Pozdrawiam.

A ja już kilku osobom starszym i słabo widzącym poleciłem smartfony z Androidem i program BigLauncher (nakładka w której można zrobić kilka skrótów i ma bardzo dużą czcionkę do podstawowych funkcji). Bardzo sobie chwalą takie rozwiązanie, niektórzy nawet zaczęli korzystać z SMSów. Wcześniej były eksperymenty z różnymi telefonami, poszukiwania które mają większe litery, telefony dla seniorów. Ktoś może też poszedł taką drogą i znalazł inny program o podobnej funkcjonalności?

Nokia 206, ostatnio kupiłem i sprawdza się.

Zwykła stacjonarka. Te wszystkie telefony dla seniorów są do niczego, wyrzucone pieniądze, a seniorzy jak sobie nie radzili, tak sobie nie radzą.

Zdecydowanie polecam zwykły telefon dla seniora

ja kiedyś miałam podobny problem i myślałam o MyPhone dla tej osoby.